David van Dijk

Af en toe best lekker.

07:30 op het voetbalveld staan in de winter. Geen pretje. Twee millimeter rubber tussen de ijskoude grond en mijn voeten is ook al niet zo'n succes. Blij dat Luuk gewoon lekker thermo-ondergoed aan heeft en nergens last van heeft.

Het was een spaghetti western themed dag op kantoor vandaag, met het bovenstaande nummer in de hoofdrol.

Heerlijk, 's ochtend naar je auto lopen en hem ook daadwerkelijk kunnen zien staan omdat de zon weer schijnt. Dan in des avonds lekker onderweg naar huis weer ouderwets je zonnebril op kunnen zetten. Wat heb ik dat gemist.

Soms zit geluk in hele kleine dingen. Een daarvan is, het in je ogen kunnen wrijven. Lensdragers weten op dit moment precies wat ik bedoel. Beginnende lensdragers voelen nu precies wat ik bedoel. Als je na een aantal uur dan eindelijk je lenzen uit kan doen en heerlijk ongegeneerd lang in je ogen wrijven vallen alle zorgen van je af.

Iedereen heeft er wel eens eentje gezien van de buitenkant en hopelijk een stuk minder mensen van de binnenkant: de echte jaren '80 kantoren. Grote grijze blokken beton met raampjes die kleiner zijn dan die van een vliegtuig. Want wie had er nou zonlicht nodig in de jaren '80. Goed, we hadden vandaag een klus bij een klant die dus in zo'n pand zit. Je rook het stof van 40 jaar geleden nog. Totaal onlogische en te kleine ruimtes. Al met al geen pretje. Maar je doet het er maar mee.

Het hebben van rode bakstenen helpt tegen krokodillen, ik heb het namelijk nog nooit eentje gezien bij mijn huis. Nu klopt dat van geen meter, maar hetzelfde is te zeggen van de weeralarmen. Het was vanochtend super rustig op de weg en veel alarmerend weer heb ik onderweg niet gezien. Het meest alarmerende was dat het uberhaupt licht was en dat de zon weer eens te zien was.

Of eigenlijk: jongens en winkelen. En heel soms ook mannen en winkelen, geen beste combinatie. Mannen houden er van om vooruit te plannen wat ze nodig hebben en daarna direct naar de winkel, spullen pakken en afrekenen. Klaar!

Vrouwen daarentegen, zijn het complete tegenovergestelde daarvan. Het liefst zonder enig idee wat ze nodig hebben willekeurig wat winkels in lopen.

Dan krijg je een bijdehand jongetje van 4 wat gewoon buiten de winkel op een bankje gaat zitten.

Af en toe halen we wel eens bij de markt wat kippenpootjes. Zodra we de deur voorbij zijn komen ze al naar ons toe zwermen. Ze ruiken het dwars door alle tassen heen.

Wanneer je denkt een aardige lieve en rustige huiskat te hebben die nog niet eens een muis kwaad doet, haal dan eens een kippenpootje. Zet die in een bak in je kamer, binnen 1 minuut is die met bot en al helemaal verslonden.

Ben ik tegenwoordig wat minder vatbaar voor. Door schade en schande wijzer geworden denk ik. Plus ik ben een hevig aanhanger geworden van The subtle art of not giving a fuck. Ik heb maar een paar fucks, ze zijn zeldzaam dus ga ik er spaarzaam mee om.