Het overkomt mij (niet direct) nooit, denk je soms wel eens wanneer je verhalen hoort van anderen. En meteen de disclaimer, er is niets met mij of mensen in mijn directe omgeving aan de hand.
Nieuws dat, wanneer je het hoort, in eerste instantie het gevoel bij je oproept dat het niet waar kan zijn. Je gaat je afvragen of mensen geen fouten hebben gemaakt of het verkeerd begrepen hebben. Dat is de eerste fase, meestal in de eerste paar minuten. Daarna volgt de fase van feiten verzamelen en dat het echt begint te dagen dat het gewoon echt is. Daarna ga je nadenken over de consequenties.
Die nacht ga je nog meer nadenken, of erger, visualiseren. Het blijft bij je, ergens in je achterhoofd, in de dieptes van je gedachtes. En zo nu en dan komen ze naar voren. Tijdens het autorijden, wanneer je naar de wc loopt. Heel even flitst het door je hoofd. Iedereen gaat er anders mee om. Ik ben nogal van het rationaliseren en nuchter bekijken.
Ik ga niet in detail over de gebeurtenis zelf, niet omdat ik niet alle feiten heb en omdat dit zeker niet de plek is om dat te doen. Het heeft wel een groot deel van de afgelopen dag mij in zijn bezit gehad.